Han Hartog

Op deze plek laat ik een klein deel zien van mijn werk als autonoom fotograaf.

Ik fotografeer graag, maar noem het liever: ‘het maken van beelden.’ Want het werkwoord ‘fotograferen’ doet mij denken aan het maken van een fotokopie van de werkelijkheid. De werkelijkheid zoals we die zien met onze ógen. Terwijl ik probeer het beeld te vangen dat ik intuïtief vermoed áchter het werkelijk tastbare. 

Om bij dat intuïtieve beeld te kunnen komen ga ik soms impressionistisch of surrealistisch te werk. Vaak komt het pas in de digitale donkere kamer ten volle aan het licht.  

'Een plaatje zegt meer dan duizend woorden' wordt wel gezegd. Aan de andere kant zijn er ook heel veel woorden nodig om een foto uit te leggen. De titel die aan een beeld wordt gegeven kan het vertrekpunt daarvoor zijn.

Maar op het moment dat ik mijn camera ergens op richt ís er geen titel. Alleen die min of meer toevallige objecten in de werkelijkheid. Een situatie waarin ik intuïtief een héél verhaal ontdek. Een verhaal dat het ontdekken en vertellen waard is. 

Omdat er op het moment dat ik het eerste beeld maak geen titel is, wil ik ook degene die naar mijn werk kijkt geen titel mee geven die de blik richt. Zodat ieder kan ontdekken wat de werkelijkheid van mijn foto's aan intuïtieve beelden op roept.